تذکار
مجموعۀ حاضر توالیِ نوشته ها و سخنرانیهاییست که در جریان تقریباً یک دهه گوشه هایی از چگونه گی روند نوسازی اندیشه یی و سیاسی نهضت دموکراتیک و چپِ افغانی را انعکاس میدهند. از این قرار باید به حیث تحلیلهای مقطعی درنظر گرفته شوند، نی در مقام پرداختهای ناب تیوریک! برون کردن اندیشه ها و تحلیلهای نامبرده از متنِ جریان سیاسی ـ اندیشه یی و تعمیم بخشیدن انتزاعی آنها ، با روشِ برگزیده توسط نگارنده کاملاً منافات خواهد داشت.
نوسازی اندیشه یی ـ سیاسی جُنبش چپِ دموکراتیک افغانی به حیث عنصر ضروریِ «ازسرگیری مبارزۀ دادخواهانه» مطرح بوده است و تاکنون جریان دارد. بدون طرد اندیشه های دگماتیک، روشهای فرقه یی و فرهنگِ مبتنی بر سُلطۀ «بالایی» بر «پایینی»، چشم انداز هرگونه دگرگونی سازنده، رهاننده و پیشبرنده نامقدرو است. تصفیۀ حساب با گذشتۀ ما ـ آنگونه که رویداد ها شهادت میدهند ـ چی دردآور جریان دارد! گذشته یی که ادعا ـ و آرزو ـ داشت تا چون زُروۀ فجر براُفق تاریخ بال گستراند، جستارِکم هوده یی از آزمون روزگار بدرآمد؛ جستاری که ندامت و سرخورده گی را در ذهن اکثریت رهروان بیباک و باورمند حک کرد. ممکن خوانش این دفترِ پراگنده بخشی از این نا همسانیِ امید / واقعیت را روشن سازد و برای برپا داشتن یک حرکت نو ـ در خدمت انسان مظلوم جامعۀ افغانی ـ مبارزان جُنبش را یاری رساند.
از رفقا و دوستانی که در جریان دهۀ گذشته بامشوره های سودمند و انتقاد های سازنده از اشتباه ها و خطاهای این نوشته ها کاسته اند، صمیمانه اظهار سپاس میکنم. آنانیکه نارساییها و کاستیهای دیگری را از این دفتر بزدایند برنگارنده مِنتی بزرگ خواهند گذاشت. باشد تافرهنگ والای تحمل غیر را که مفروضۀ عدول ناپذیر هرگونه حرکت دسته جمعیست، از آنِ خویش ساخته باشیم.
همچنان از رفقا: داکتر محمد سالم اسپارتک، طارق پیکار، حبیب حارث، حبیب رسولی، داکتر بسم الله شیوامل و کبیر امیرکه درکار جمع آوری و ویرایش مقاله ها و نوشته ها یاری رسانیده اند سپاسگزاری میکنم. از رفیق عصمت الله نایبخیل که با شکیبایی کم نظیر درکار گِردآوری، ویرایش، ترتیب و اصلاح تایپی این مجمع زحمات زیادی را متقبل گردید به طور خاص ابراز امتنان میکنم.
ع. ن
سرطان ۱۳۸۸ مطابق جون ۲۰۰۹