یگانه گی
تو در منی
چنان
که آسمان
در مفهوم ستاره
و ماه
در انتظارِ عاشقانۀ راه
*
تو در منی
چنان که باد
در رقصِ گندمزار
و روز
در هستیِ شبنم
*
تو در منی
چنان
که
دلهره در شهر
و سکوت
در مرگِ سپیدار
*
تو در منی
چنان
که
نور
در مفهومِ سایه
و استواری
در هیکلِ کوه
*
تو در منی
چنان
که
رعشه
در دیدار
و اشک
در ناگزیریِ بدورد
*
تو در منی
چنان
که
سبز
در گامِ بهار
و ابر
در اندیشۀ دشت
*
تو در منی
چنان
که
آب
در تداومِ ریشه
و خاک
در نجابتِ رویش
*
تو در منی
چنان
که
مِهر
در دستانت
و عشق
در لحظه های تشنۀ عمرت
کابل، ۵ میزان ۱۳۶۷