-۵۸-
ای دوست کجایی که فضا می گرید؟
در هجرِ تو خاموشِ دعا می گرید
پیوندِ زمین و آسمان بودی تو
در سوگِ تو با خاک خدا می گرید
۷ میزان ۱۳۶۵ – کابل
***
-۵۹-
بنشین که حضورِ تُست آرامِ شبم
در شهر خداست، نامِ تو “نامِ شبم”
دستانِ سپید بر تلاوت بگشا
تا شعر شود کلیدِ فرجامِ شبم
۱۳ اسد ۱۳۵۸ – کابل
***
-۶۰-
در من منگر که خاوران خواهد سوخت
هم روحِ زمین، هم آسمان خواهد سوخت
گر این همه برباد شدی، باک نبود
در فاصله، صبحِ آشیان خواهد سوخت
۲۵ سرطان ۱۳۶۷ – کابل