-۷۳-
از شامِ زمین به ناکجا خواهی رفت؟
زین زخمِ بنفش تا رِها خواهی رفت؟
اندوه شبانۀ وطن در قلبت
تا شسته ترین سپیده ها خواهی رفت؟
۲۷ اسد ۱۳۶۷ – کابل
***
-۷۴-
ابریشمِ آفتاب، از بارِ شبت
هر حلقه که میتند، همان، دار شبت
با صبح صدای شهرِ دل میشکند
ای روز میا که کار ما، کارِ شبست
۱۸ ثور ۱۳۶۶ – کابل
***
-۷۵-
پیوست به عاشقانه آوازِ وطن
گسترد نگاه خویش تا بازِ وطن
با خونِ جوان به قلبِ خورشید تنید
یک حرف نگفت و خفت در راز وطن
۱۸ ثور ۱۳۶۶ – کابل