عاشقانه
یار منا نگار من، بر شده از کنار من
باز بیا که کار من، رفته ز اختیار من
شهر نشسته پای تو، نور دوان قفای تو
عشق به ناکجای تو، واشده از غبار من
شهرِ دلم به بند تست، جان و خرد سپند تست
جور که در کمند تست، گنج منست و بار من
حلقه ز دست باز کن، عشق مرا نماز کن
چارۀ این نیاز کن، چاره گرِ دیار من!
دردِ مرا دوا گری، سوز مرا نوا گری
سردِ مرا شفا گری، آتش شعله بار من!
حلف رها شدن کنی، وعدۀ آمدن کنی
جان مرا ز تن کُنی، نامده در کنار من
گر به کنار من شوی، مست و خمار من شوی
قوغ و شرار من شوی، چرخ ستاره زار من!
خانه در انتظار تست، دیده پی شکار تست
شعر، رگ شعار تُست، آفت آبشار من!
طاقت من ز کف شده، شورِ شدن علف شده
موج وجود کف شده، خفته به شوره زار من
آه خدای جان من! آبی آسمان من!
عشق منی، از آنِ من! اوج فلک گذار من!
کابل ـ ۱۳ حمل ۱۳۶۲