به جانبازان قهرمان بده بیره
جاویدانان در آتش
وقتی
با هفت فصلِ قرمز
بر سرزمین آتشزاد من
ستاره و سرود می بارید،
جاویدانانِ هنگامه ها
در زنجیره – گاه نگاه های فروتنِ خورشیدیان
انتظار را
به گلوله بستند
با دستهایی
تهی تر از تنهایی
برحجره بانان دوزخ
باریدند
با رمزهایی
ساده تر از تبسمِ گمگشته در فراقِ پذیرایی
آغاز را
در حنجرۀ سکوت کاریدند
فرجام ِطلوعی را
در آتش و در خون
در صلابت باور
فریاد زدند
و بهار را
ـ در جاودانه گی مقدس آن ـ
با شکوهی
چه درد آور
فریاد زدند!
کابل ـ ۲۳ حمل ۱۳۶۴