پایانِ فصلِ فاصله
آشفته گیِ چشمانت
کتیبۀ رنجست
برپیشانی روزگار
و گرمای تنفست
دلهرۀ پیوستن دارد
در پایانِ فصلِ فاصله
انتظار
ـ با نجابت هجرانی خویش ـ
در آشیان نگاه هام
میمیرد
و دستانم
ـ همچنان ـ
بر راهِ آمدنت
هموار…
کابل ـ ۳۰ حمل ۱۳۶۴
پرداختهایی در گستره های شعر، فلسفه ، استه تیک ،ادبیاتشناسی و سیاست