اسطوره (Mythos لاتین/ Muthos یونانی/ Mythe)
اسطوره همان واژۀ یونانی «هیستوریا» است که عربی شده است و «جستجو و داستان» معنی میدهد. در زبانهای اروپایی مفهوم میث (Mythe) ریشه در واژۀ یونانی میتوس دارد که معنای «شرح، خبر و قصه» را میرساند.
۱- برای نخستین بار افلاطون مفهوم اسطوره (میتوس) را به معنایی که امروز میشناسیم به کار بُرد: «سخنِ نمادین دربارۀ سرآغاز و فرجام هرچیز».
۲- اسطوره در مقابل «لوگوس» (Logos) یا سخنِ بخردانه قرار میگیرد؛ اسطوره افسانه پردازیی است فاقدِ ثبوتِ منطقی یا تصدیقِ عملی. در جوامع سنتی، اسطورهها نقش ساختاردهندۀ زندهگی دسته جمعی (گروهی) را بازی میکنند؛ همان نقشی را که در جوامع معاصر، ایدیالوژیها به عهده دارند. بدینگونه، اسطورهها تجلیِ ارزشهای واهی و تخیلیاند که بدون روحیۀ نقد، مورد پذیرش جماعتهای اولیۀ بشری قرار میگیرند.