خداباوری/ تهِ ایزم (Théisme)
۱ـ واژۀ تهِ ایزم در اروپا به وسیۀ کیودورث (Cudworth) به معنای «تصدیق وجود خدا از طریق استدلال فلسفی» وارد تفکر تیوریک شد.
فیلسوفان عصر روشنگری واژۀ تهِ ایزم را به معنای گستردۀ وجود یک آفرینندۀ جهان و واقعی بودنِ شر و خیر به کار بُردند. تهِ ایزم دین را از جنبههای خرافی آن سترده، علیه کلیسا موضع گرفت.
۲ـ امروز تهِ ایزم به معنای هرگونه فلسفۀ خدا باورانۀ غیرِ دینی به کار میرود. از همینجاست که از تهِ ایزم افلاطون و ارسطو سخن زده میشود.
۳ـ کانت با پیروی از هیوم، تهِ ایزم را آیینی میداند که سرشت خدا را با توسل به شیوۀ تمثیل یا همسانسازی (انالوژی) معین میسازد.