داشت

داشت/ دارنده‌گی (لاتین Possession/ Possessio)

وضعیتِ کسی یا حالتِ کسی که چیزی را از آنِ خود می‌شمارد و آن را مطابق میل خود مورد استفاده یا کاربُرد قرار می‌دهد. داشت ترجمۀ یکی از مقولات دهگانۀ ارسطویی به نام هکسیس (Hexis) است که در لاتین هابیتوس (Habitus) ترجمه شده است. داشت در مقابلِ کاست یا نقصان (Privation) به کار بُرده می‌شود. ابن سینا دربارۀ این مقوله نگاشت: «… داشت که به تازی ملک خوانند… و امّا ملک بودن چیز مر چیز را بود، و این باب مرا هنوز معلوم نشده است.» (دانشنامۀ علائی،الهیات، ۲۹ و ۳۰)

داشتن رابطۀ مستقیم و بی میانجی بین «دارا» و «داشته» را بیان می‌کند. (داشتنِ پیکر) داشتن با مالکیت فرق دارد: رابطه بین مالک و مِلک مستقیم نیست، بل، توسط یک عنصرِ سوم یعنی یک میانجی (حقِ اجتماعیِ مالکیت) تعیین می‌گردد. پرودون (Proudhon) مالکیت را رد می‌کرد، نی داشن را.