امیدِ شکسته
صدایت را
در نجوای پریشانیِ جنگلِ شب
در غوغای باد
و در میانِ دستهای لرزانِ درخت
میجویم
صدایت را
در جوفِ تنهایی
در ذهنِ سنگهایِ عاشقِ کوه
و در آتشپاره های ستاره ییِ آسمان
میجویم
صدایت را
ـ بیهوده ـ
در پژواکِ نغمۀ پژمردۀ نَی
میجویم
کابل ـ ۱۲ سرطان ۱۳۶۳