ایجابی/ اثبات پذیر/ اثبات باور (Positif)
۱- واضح، یقینی، عینی در مقابل تخیلی، نظری، حدسی، تصوری.
۲- آنچه رویِ دادههای تجربه استوار است، نی روی توهمات و حدسیات.
اوگوست کونت (Auguste Comte) دوران ایجابی، دورانی را مینامد که ذهن و معرفت بشر از باورها و قصههای دینی و تجریدهایِ میتافیزیکی رهایی مییابد. تعویض پرسش «چرا؟» به پرسش «چگونه» (که با استقرار قوانینِ اثباتی ـ ایجابی همراه است) ویژهگیِ ذهنِ اثباتپذیر را تشکیل میدهد.
۳- آنچه واقعاً وجود دارد و به وسیلۀ وجودِ خود یک کیفیت یا یک ارزش مشخص را تبارز میدهد. دراین صورت در برابر منفی یا سلبی قرار میگیرد. مفهوم نامتناهی در آغاز، در یونان باستان، به حیث نفی یا سلبِ متناهی (که یک واقعیتِ آزمودنی است) معیّن شد و سپس به وسیلۀ میتافیزیک و ریاضی به طور اثباتی فهمیده شد. نامتناهی برای میتافیزیک یکی از صفات آفریدگار است.