درونگرایی (Introversion)
واژهیی که کارل گوستاو یونگ (Jung) در عرصۀ روانکاوی برای بیانِ «بازگشت لیبیدو به جهان خودِ سوژه» ساخت. لیبیدو به جای آن که به سوی کس دیگری بگراید به خود سوژه باز میگردد.
وی کاربُرد این مفهوم را به عرصۀ روانشناسی عمومی گسترش داد: در کرکتر آدمی دو گرایش متضاد وجود دارد: درونگرایی، که جهان درونی خویشتن را برجهان بیرونی برتری میدهد و بیرونگرایی که جهان بیرون را نسبت به دنیای روانی خویشتن ترجیح میدهد.