زهد/ پارسایی/ پرهیز (Ascèse)
۱ـ مجموع رفتارها و عادتهایِ حکومت بر خویش برای دست یافتن به کمال که عمدتاً روی صرفنظر کردن و دوری جستن از برخی خواهشهای نفسانی استوار میشود. پرهیز نسبت به ریاضت ملایمتر و آسانتر است.
۲ـ پرهیزکار کسی است که بر خواهشهای خود حاکم است. پارسا نیز میتوان گفت.