صدق/ راستی/ کذب/ خطا/ دروغ (Vrai /truth) صادق/ راست/ کاذب/ دورغ
صادق به حیث صفت به آنچه گفته میشود که: ۱) با واقعیت عینی سازگار باشد و با اطمینان بتوان با آن توافق کرد. در برابر کاذب و دروغ و خیالی و وهمی قرار میگیرد؛ ۲) مطابق با فرضیهها و اصول پذیرفته شده در مقدمات باشد، با مقدمات در تضاد و تناقض قرار نداشته باشد و به طور درست استنتاج شده باشد؛ ۳) اصیل.
ارسطو در «مقولات» (Catégories) خاطر نشان میسازد که راستی و دروغ بر خودِ مقولات واقع نمیشوند. جوهر، چندی، چونی و غیره نمیتوانند صادق یا کاذب باشند. تنها ترکیب یا «به هم بافتهگیِ» مقولات امکان حُکم صدق و کذب را میدهد. آری گویی (تصدیق) یا نی گویی (صلب، نفی) بر مقولاتِ جداگانه واقع نمیشوند، پس مقولات نی راست اند نی دروغ، صرف هستند!