من (I/Je)
در فلسفه، من به آن کُنشگری (فاعل) گفته میشود که خود را هم به حیث «آگاه از خود» میاندیشد و بیان میکند و هم به حیث متکا یا نهادِ (سرچشمۀ) تمام اندیشهها و اعمال خود میپندارد. در فلسفههای ایده آلیستی، «من» به حیث یک «ذهنیت مطلق» مطرح میگردد، ذهنیتی که شرط مقدم و پیشینِ تمام نمایشها و تصورها است. مفهوم «خود» از مفهوم «من» متمایز است: من همیشه سوژه است، در حالی که خود میتواند اُبژه باشد؛ مثلاً وقتی میگوییم: من خود را در آیینه میبینم.