فقیر ترین فصل
الهۀ رویش،
وقتی فصلِ زمرد را
بر تاجِ زمین کاشتی
برای من
(فقیر ترین فصلِ سرنوشت)
چشمانی تازه بیار
تا پروازِ ترا
در بینهایتِ سالنور های دیگر
دنبال کنم
***
الهۀ رویش
وقتی
در حجرۀ زمین
با جوهرِ آب
خوابیدی
برای من
پنجره یی بزرگتر بیار
تا بنفشای اندوه را
بر لاژوردِ آسمان بخیه کنم
و صبر را
در انبساطِ آن
مقیاس زنم.
کابل ـ ۱۷ حوت ۱۳۶۳