شهادتِ جوانه ها
به رفیق شهید، احمد شاه، سرباز ۱۹ سالۀ امنیت
روی سنگت چه نویسم؟
ای نگهدارِ سپیدارِ سپیده
سالها شد ز رسیدن می گفتی
رفتنت زود رسید!
تا هنوز
در نگاهت گلِ یاقوتیِ آغاز
قامتت اوجِ بهارانۀ فریاد
شانه ات سنگرِ خورشید
ناله ات دشت به دشت آتش رویش ـ
در گذرگاهِ تبِ باد
ای تراوشکدۀ روز
تا هنوز
شعرِ دیپاچۀ راهت
بر گلوگاه رفیقانِ تو سبز است
نام آزادۀ پرپر شده ات را
در کجای غمِ یاران تو جویم؟
نقشِ پیوندِ تو در جاریِ هر دست ز خونست
سوگِ هجرانِ تو از مویه فزونست
باری ای شاخۀ پژمرده بگو
از دلِ آزردۀ تنگت چه نویسم؟
کابل، ۹ سرطان۱۳۶۴