کتیبۀ گیاه
صبح از کرانه های بنفشینِ آسمان
بر پاره های سُرخِ زمین بوسه می گذاشت
آنجا میان مجمرۀ خون و خاک و دود
بر روی بستری ز علفهای خشکِ کوه
آن گُردِ انقلاب
سرباز قهرمان
دستی به سر نهاده و با قطره های خون
با رقص پِلکها
بر ساق هر گیاه
بر برگهای آجر «شمیانۀ*» بلند
بر «شوفه*» و «شهابه*» و «آریوِ*» پُر شکوه
گلواژه های سُرخ ظفرهای خویش را
چون شعر می نگاشت
کابل ـ ۲۵ سنبله ۱۳۶۰
- نامهای کوه های پنجشیر