شکوه تو
اگر نشستگاهِ پیکرت نبود
از آن کرانه های تبگرفتۀ کبود
چگونه دست آفتاب می رسید؟!
اگر رهی به معبد لبان تو نرفته بود
به بستر گران پلکهای من
چگونه خواب می رسید؟!
اگر گُل امید
به بارزارِ دیده گان تو نرُسته بود
اگر شهامت نگاه تو
دریچۀ سکوت را نبسته بود
چگونه شعر ناب می رسید؟!
کابل ـ ۳۱ ثور ۱۳۶۲