پرواز
وقتی که بر کتیبۀ چشمانِ سبز تو
اسطوره های رویشِ خورشید خوشه داد
وقتی که گَرد قافلۀ گامهای عشق
رنگین کمانِ پلکِ ترا راهتوشه داد
وقتی که از نگاه شب اندودۀ سپهر
در چشمِ اخترانِ زرین سرمه ریختی
وقتی که با چراغِ هزاران سپیده دم
با یادِ آشیانِ من از غم گریختی
آنگاه با صداقتِ نامت، ترانه وار
از نیزمینِ حنجرۀ شهر، واشدم
با بالهای نورِ نگاهت، ستاره وار
بر اوجِ آسمانۀ چشمت رها شدم
کابل ـ اول میزان ۱۳۶۲